Het verhaal van een tijd

De verbeelding van James Ensor leest als een geheel van weerslagen, associaties en indrukken van alles wat zijn gevoelige en roerige geest om zich heen zag. De directe waarneming stelde de kunstenaar in dienst van zijn ongebreidelde fantasie. De motieven die Ensor verwerkte lezen als een verhaal van zijn tijd, en bundelen de schalksheden, de ondeugden, de uitspattingen, de angsten van de mensheid.

Thematisch is het grafische werk van James Ensor nauw verweven met de rest van zijn oeuvre. Dit varieert van prenten die qua motieven aansluiten bij zijn tekeningen en schilderijen – zoals portretten, landschappen, haven- en stadsgezichten, stillevens – tot prenten waarvoor hij zich liet inspireren door composities van Rembrandt, Pieter Bruegel, Jacques Callot, Gustave Doré of Honoré Daumier.

Rond 1890 nam het grafische oeuvre van Ensor een wending. De kunstenaar leek zijn belangstelling te verliezen voor een zuiver creatieve aanpak. Dit had als resultaat dat er vrijwel geen originele composities meer ontstonden maar in hoofdzaak hernemingen van bestaande tekeningen en schilderijen die Ensor de moeite waard vond om ze in prenten vast te leggen. Na 1910 zal hij ook in tekeningen en schilderijen zelfs tientallen replieken en varianten naar ouder werk realiseren.