De zilverling van Caesar

Ensor kwalificeerde deze prent als de meest klassieke van zijn composities. De figuren zijn vrijwel alle ontleend aan de plafondschilderingen van Michelangelo in de Sixtijnse kapel en zijn beeldhouwwerk “De verrezen Christus” in de Santa Maria sopra Minerva in Rome. Over Michelangelo verscheen in 1876 een uitgebreide serie artikelen in de Gazette des Beaux-Arts. De Christusfiguur kende Ensor waarschijnlijk uit die aflevering, en ook het beeldhouwwerk wordt in de Gazette des Beaux-Arts afgebeeld. De vier andere hoofdrolspelers in de prent zijn alle personages uit de Sixtijnse kapel, met van links naar rechts de Farizeeër met de hoge hoed, de profeet Ezechiël (de figuur die zijn mantel over zijn hoofd heeft geslagen), de profeet Jesaja en een van de zgn. ‘ignudi’, voorstellingen van naakte geïdealiseerde mannen. Ook de mannen- en vrouwenkop links vertonen sterke verwantschap met figuren van Michelangelo in de Sixtijnse kapel.