Dit schilderij brengt de Christusidentificatie opnieuw in het ensemble. De man van smarten behoort als voorstelling tot de Christelijke icinografie. Ensor identificeert zich hier vooral met het afgrijselijk aspect van het lijden tot de dood, vandaar de samensmelting van het Japanse no-masker van het drama met traditionele attributen van De Man van Smarten: een doornenkroon op het hoofd, en lekkende bloeddruppels.